ေဒၚစုကိုပဲ တစ္ဦးတည္းေသာ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ ၁၀ခု

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ သမီးျဖစ္တာနဲ႔တင္ က်ေနာ္ သူ႔ကို ၾကည္ညိဳတာ မဟုတ္ပါ။
အေမႀကီး ဘာႀကီးလဲ မဖားတတ္ပါ။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ညာဥ္ကိုက Reality ကိုပဲ ဦးစားေပးၾကည့္တတ္တယ္။ တိုင္းျပည္ေကာင္းမယ္ဆို ဘယ္သူ တက္တက္ပါ။ အဘက္ဘက္က ေခါင္းေအးေအးထား စဥ္းစားၾကည့္ၿပီးမွ ေဒၚစုသာလွ်င္ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အသင့္ေတာ္ဆံုးေသာ တစ္ဦးတည္းေသာေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ယူဆဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္က ၁၀ ခု ရွိပါတယ္။

၁။ ၾသဇာတိကၠမ ရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္။
-----------------------------------------
က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ရွားပါးတဲ့ အနည္းစုထဲမွာပါတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိးပါ။ ေဒၚစုဟာ Charismatic Leader ျဖစ္ပါတယ္။
စကားႀကံဳလို႔ ေျပာရရင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ Charismatic Leader ျဖစ္ေပမယ့္ ဦးႏုကို Charismatic Leader လို႔ က်ေနာ္မသတ္မွတ္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သာရွိရင္ ျပည္တြင္းစစ္ကို ထိန္းႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္မိတယ္။
က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္တိုးတက္ဖို႔ရာခရီးမွာ ေတာက္ေလ်ာက္အႀကီးမားဆုံးျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေႏွာင့္အယွက္ဟာ ျပည္တြင္းစစ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ဒီ့အတြက္ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြနဲ႔ စည္းလံုးဖို႔လိုပါတယ္။ ဒါကို ေဒၚစု လုပ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒုတိယပင္လုံကို ေဒၚစု တဖြဖြေျပာေနတာ အေၾကာင္းမဲ့မဟုတ္ပါ။
ၿပီးေတာ့ အသိညာဥ္မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးတဲ့တိုင္းျပည္မ်ဳိးအတြက္ Charismatic Leader လိုကို လိုပါတယ္။
၂။ ျပည္ပအထိ ၾသဇာျဖန္႔က်က္ႏုိင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္။
----------------------------------------------------------
က်ေနာ္တို႔ႏုိင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ဆို ျပည္ပအကူညီ လိုကို လိုပါတယ္။
အဘက္ဘက္က တံခါးပိတ္ၿပီး ငါ့ျမင္းငါစိုင္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္တုန္းကေတာင္ တရုတ္ေတာ့ အားကိုးခဲ့ရေသးတာပဲ။ တရုတ္ဟာ အင္အားႀကီးတာမွန္ေပမယ့္ ၾကြယ္၀ေသာ ႏိုင္ငံမဟုတ္ပါ။ သူ႔ကို အားကိုးလို႔ မရဘူးလို႔ထင္မိတယ္။ သူက ဂုတ္ေသြးစုပ္ရံုပဲ လုပ္ပါလိမ့္မယ္။
ဒီေတာ့ ျပည္ပတိုက္ရိုက္ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြဆြဲေဆာင္ဖို႔ရာ ကမၻာ့အဆင့္ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္လိုပါတယ္။ ေဘာလံုးစကားနဲ႔ေျပာရရင္ဗ်ာ ဖာဂူဆန္ႀကီးသာ ရမယ္ဆို ခင္ဗ်ားတို႔ မလိုခ်င္ဘူးလား။ အခု က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာေဘာလံုးအသင္းဆိုပါေတာ့၊ ကမၻာမွာ လူရာမသြင္းဘူး၊ ေအး အဲဒီအသင္းကို ဖာဂူဆန္သာ နည္းျပလုပ္ေပးမယ္လုပ္ၾကည့္စမ္း။ ဘယ္လို သက္ေရာက္မႈ ျဖစ္သြားမလဲဆိုတာ။ ေဒၚစုဟာ ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာေတာ့ ဖာဂူဆန္ျဖစ္ပါတယ္။
ဟုတ္ကဲ့၊ ဖာဂူဆန္ကို ရႏုိင္မွေတာ့ ဦးတင္ျမင့္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔အေပၚေစတနာထားတယ္ဆိုေပမယ့္ ဘယ္လိုခ်င္ေတာ့မလဲ ခင္ဗ်ာ။
ဦးတင္ျမင့္ေအာင္လို ျပည္တြင္းနည္းျပအေနနဲ႔ စကၤာပူလိုႏုိင္ငံမ်ဳိးမွာ သြားရင္ အေရးႀကီးပုဂၢိဳလ္နဲ႔ေတြ႕ဖို႔ က်ံဳ႕က်ဳံ႕ေလးထိုင္ေစာင့္ေနရလိမ့္မယ္။ ဖာဂူဆန္က်ေတာ့ ... သူလာၿပီဆိုတာနဲ႔ ဟိုက ပ်ာပ်ာသလဲ ထြက္ႀကိဳေနမွာ။ လူခ်င္းကြာတယ္ေလ။
တုိင္းျပည္က ကမၻာ့အဆင့္မ၀င္ေသးတဲ့အခ်ိန္ ကမၻာ့အဆင့္၀င္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကိုရတာ က်ေနာ္တို႔က အလဟႆ အျဖစ္ခံၾကမွာလား။
၃။ အနစ္နာခံခဲ့တဲ့သမိုင္း။
----------------------------
ေဒၚစု က်ေနာ္တို႔အတြက္ အနစ္နာခံျပခဲ့တာ သူ႔အဆင့္ တျခား ဘယ္ေခါင္းေဆာင္ထက္မဆို ပိုပါတယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္မေျပာနဲ႔ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ေတာင္ သူ႔ေနရာမွာဆို ဒူးေထာက္သြားေစႏိုင္တဲ့ အဘက္ဘက္က ၀ိုင္း၀န္းတိုက္ခိုက္မႈေတြ။
အသက္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ရန္အရွာခံခဲ့ရတာ။
၀ါးခၽြန္နဲ႔ အထိုး၊ နံပါတ္တုတ္နဲ႔ အရုိက္ခံခဲ့ရတာေတြကို သူ႔လိုအဆင့္လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ႀကိတ္မွိတ္ခံခဲ့တာေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ မေမ့သင့္တဲ့ ေက်းဇူးတရားေတြပါ။
ၿပီးေတာ့ ဒါေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ျပည္သူေတြအတြက္ တကယ့္ကို စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားခဲ့သူ ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ေသျပခ်က္ေတြျဖစ္တယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ လက္ဗလာနဲ႔ လက္နက္တို႔ရဲ႕အလည္မွာ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ဆက္ေနရဲတဲ့ အာဂစိတ္ဓာတ္။ ဒါဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ တကယ္စြန္႔လႊတ္ႏုိင္သူ ဟုတ္မဟုတ္ လက္ေတြ႕ စာေမးပြဲကို သူ ေျဖဆိုခဲ့တာပါပဲ။
အဲဒီစာေမးပြဲမွာ ေဒၚစုဟာ ေအာင္မွတ္ထက္ေတာင္ ပိုေနပါေသးတယ္။
၄။ ျပတ္သားတဲ့ေခါင္းေဆာင္။
--------------------------------
ေဒၚစုနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ က်ေနာ္အၿမဲတမ္းသေဘာတူတာ မဟုတ္ပါ။
ဒါေပမဲ့ သူနဲ႔ သေဘာမတူတာေတြရွိတိုင္း သူ႔ကို ပိုေလးစားလာမိတယ္။
သူဟာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ယိမ္းယိုင္တတ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ ေခတ္စကားေျပာရရင္ လူႀကိဳက္မ်ားေအာင္ ေဖာေရွာလုပ္ျပမယ့္သူ မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။
တကယ္တမ္းဘာလုပ္ရင္ ဘာေျပာရင္ လူႀကိဳက္မယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ေတာင္ သိရင္ သူလည္း သိမွာပါ။ ေဒၚစု အဲဒီေလာက္ မအပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘာျဖစ္လို႔ သူတစ္ခါတစ္ေလမွာ ေခါင္းမာတဲ့ေျပာဆိုမႈေတြ ျပဳသလဲ။
အဲဒီအတြက္ အေၾကာင္းတရားႏွစ္ခု ျမင္ပါတယ္။ ပထမတစ္ခုက မီဒီယာပါ။ ဘဂၤလီကိစၥလိုဟာမ်ဳိးဆို သူ႔ကို ေျပးေမးတယ္။ သူကလဲ လိမ္တတ္တဲ့သူမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ သူျမင္သလို ခံစားသလို ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ စကားပမာ အခု မေလးရွားမွာ ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြ ဒုကၡေရာက္တဲ့ကိစၥ။ သူ႔ကို ဘယ္မီဒီယာမွ ေျပးမေမးဘူး။ ဒီေတာ့ သူမေျဖရဘူး။ ဒီအခါမွာေဒၚစုက ဘဂၤလီတုန္းက ေျပာေပးတယ္။ မေလးေရာက္ျမန္မာေတြဖို႔ မေျပာေပးဘူးျဖစ္ေရာ။ ေဒၚစုအဆင့္နဲ႔ဗ်ာ။ လာေမးမွ ေျဖႏုိင္မွာေပါ့။ ဘယ္ကိစၥမဆို သူေျဖရံုပါပဲ။ သူဟာ လက္ရွိ သာမန္လႊတ္ေတာ္အမတ္ပါ။ ဘာမွ မလုပ္ႏုိင္ေသးပါ။
ေနာက္ဒုတိယအေၾကာင္းတရားကေတာ့ ေဒၚစုဟာ တစ္ခုခုဆို လူ႔အခြင့္အေရးရွဳေဒါင့္က အၿမဲၾကည့္တတ္တယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ေလ က်ေနာ္တို႔အဖို႔ သေဘာမတူစရာေတြ ျဖစ္ရတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဗယ္ဆုရွင္တစ္ေယာက္၊ ကမၻာက မ်က္လံုးေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ခံေနရသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အေျပာအဆိုမွာေတာ့ ဒီလိုေျပာမွာပါပဲ။ လိုအပ္တာက တကယ့္သူ႔လုပ္ရပ္ေတြပါ။ သူ႔မွာ အခြင့္အာဏာတကယ္ရွိလာရင္ ဘာေတြ လုပ္မလဲ က်ေနာ္တို႔ မွန္းဆလို႔ မရႏုိင္ေသးပါ။
သူ႔ကို ကုလားဘက္လိုက္တယ္လို႔ စြပ္စြဲတာေတြ ရွိတယ္။ ဘာေၾကာင့္ စြပ္စြဲတာပါလဲ။ White Card ငါးသိန္းေပးတာ ေဒၚစု မဟုတ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲက ကုလား၃ေကာင္ထိုင္ခိုင္းတာ ေဒၚစုမဟုတ္။ လႊတ္ေတာ္မွာ ကုလားဘက္က ရြတ္ရြတ္ခၽြံခၽြံ ကာကြယ္ေနသူ ဦးလွေဆြဟာ ေဒၚစုပါတီက မဟုတ္။
ဒါကိုေတာင္မွ ကုလားကိစၥ မျပတ္သားဘူးလို႔ ယိုးစြပ္ၾကျပန္တယ္။ အိုေက ဘယ္သူကေရာ ျပတ္သားပါသလဲ။ အာဏာရွင္ေခတ္မဟုတ္ေတာ့လို႔ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ဟာ အရမ္းပစ္ပစ္ခါခါႀကီးလုပ္ျပလို႔ မရေတာ့ပါ။ သူက အေပၚက ေကာင္းျပၿပီး ေအာက္က ေဆာ္ေပးမယ့္သူလည္း သူ႔မွာ မရွိေသးဘူးေလ။
နားလည္လြယ္ေအာင္ ဥပမာတစ္ခုေပးပါ့မယ္။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ေက်ာ္ဟိန္းတအားႀကိဳက္တယ္။ ေဇာ္ႀကီးကို မုန္းတယ္။ တစ္ရက္က်ေတာ့ ဘားလမ္းမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ပခံုးဖက္ေလွ်ာက္တာကို ေတြ႕ေတာ့ အံ့ၾသသြားၿပီး အေဖ့ကို ေမးတယ္။
`အေဖ၊ ဟိုမွာ ရုပ္ရွင္ထဲမွာ သူ႔ကို အၿမဲ ႏွိပ္စက္ေနတဲ့ လူႀကီးကို ေက်ာ္ဟိန္းက ပခံုးဖက္ထားတယ္´
ဆိုေတာ့ အေဖက ... `သူတို႔က ညီအစ္ကိုေတြေလ သားရဲ႕´
တဲ့။ မင္းသားကုိ လူခ်စ္ဖို႔၊ လူေရွ႕မွာ မင္းသားက အသားနားခံျပဖို႔ လူၾကမ္းေကာင္းေကာင္းေတြ လိုပါတယ္။ သူတို႔က မင္းသားကို အားျဖည့္တာပါပဲ။ တစ္နည္းေျပာရရင္ မင္းသားမလုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ေပးဖို႔ေပါ့ဗ်ာ။
ဒါမွ မင္းသားက ပရိသတ္ေရွ႕ထြက္တဲ့အခါ ေျခာက္ပစ္ကင္းသဲလဲစင္ေလး အသြင္ေနျပလို႔ ရမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ပိတ္ကားေနာက္မွာေတာ့ သူတို႔ ပခံုးဖက္ေနၾကတာပါပဲ။
ေဒၚစုမွာ ေအာက္လက္ငယ္သား ေဇာ္ႀကီး မရွိရွာပါ။
၅။ အေၾကာက္တရားကို ေက်ာ္လြန္ႏုိင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္။
-----------------------------------------------------------
ေဒၚစုဟာ က်ေနာ္တို႔ကို အေၾကာက္တရားနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မယ့္ေခါင္းေဆာင္မဟုတ္ပါ။ ဒဲ့ေျပာမယ္ဗ်ာ။ ေဒၚစုေနာက္မွာ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းမရွိဘူး။ ဒီေတာ့ သူ႔ကို ေၾကာက္စရာမလုိဘူး။ ျပည္သူတစ္ရပ္လံုးက မႀကိဳက္ေတာ့ဘူးဆို အခ်ိန္မေရြး ျပန္ျဖဳတ္ခ်လို႔ရတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အဲဒါကို အႀကိဳက္ဆံုးပဲ။
အာဏာဟာ လူကို ပ်က္ဆီးေစတယ္တဲ့။ က်ေနာ့္အျမင္ ဦးေန၀င္းဟာ အစက ဒီေလာက္ မဆိုးလွပါ။ ၾကာေလ ဆိုးေလပါပဲ။ သူ႔ေနာက္မွာ လက္နက္ကိုင္အင္အားရွိတာကိုး။ ရမ္းလို႔ရတာေပါ့။
ဒီမိုကေရစီေခတ္နဲ႔ေတာ့ အရပ္သား (စစ္စစ္) အစိုးရနဲ႔သာ လုိက္ဖက္တယ္လို႔ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ပါတယ္။
၆။ ပညာရွင္ေခါင္းေဆာင္။
---------------------------
ဒါက က်ေနာ့္တစ္ဦးတည္းေသာအျမင္ပါ။ က်ေနာ္က ပေလတိုးရဲ႕အေတြးအေခၚကို ေတာ္ေတာ္စြဲခဲ့တယ္။
ပညာရွင့္လက္ထဲ အာဏာႏွင္းအပ္ထားသင့္တယ္ ထင္မိတယ္။
လူေတြက ဆင္ျခင္တံုတရားအားနည္းေနေသးတဲ့အခါ၊ အမွားအမွန္ေ၀ဖန္ပိုင္းျဖတ္ႏိုင္စြမ္းနည္းပါးၿပီး ဖ်ားေယာင္လို႔လြယ္တဲ့အခ်ိန္မ်ဳိး။ အစြန္းေရာက္စိတ္ေတြ မ်ားေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ပညာရွင္ဘုရင္မကို ေတာင့္တမိပါတယ္။
၇။ ငဲ့စရာ မလိုေသာ ေခါင္းေဆာင္။
-------------------------------------
ေဒၚစုဟာ ဘယ္သူ႔ကို မဆို သူ႔ပါတီက ထုတ္လို႔ရပါတယ္။ ငဲ့စရာမလိုပါ။
တခါတစ္ေလမွာ ဒီလူေကာင္းကို ႀကိဳက္ေပမယ့္ အဲဒီလူက သူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို ငဲ့ေနရတာမ်ဳိး၊ တုိင္းျပည္မ်က္ႏွာထက္ အဖြဲ႕အစည္းမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ေနရတာမ်ဳိးက်ေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ပါ။
ပန္းေလးတစ္ပင္ပ်ဳိးပါတယ္။ ေပါင္းျမက္ေတြမ်ားေနရင္ ဘယ္ရွင္ေတာ့မလဲ။
ငခံုးမခ်ည္း တစ္ေလွလံုးျဖစ္ေနမွေတာ့ ငါးေျပမပါလည္း အဲဒီေလွကို ဘယ္လို ေရြးမလဲ။
၈။ ေနာက္က ႀကိဳးကိုင္သူ မရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္။
--------------------------------------------------
ေဒၚစုေနာက္မွာ သံသယျဖစ္စရာ ဘယ္သူမွ မရွိပါ။
ေဒၚစု ဒီေနရာေရာက္ေအာင္ ဘယ္သူကမွ ေပးထားတာ မဟုတ္ဘူး။ ေဒၚစုက ဘယ္သူ႔ဆီမွ အခစား၀င္ေနစရာ မလိုဘူး။
ျပည္သူေတြ မလိုလားတဲ့ ဘယ္သူ႔အရိပ္မွ ေဒၚစုဆီမွာ မရွိပါ။
၉။ ေဆြစဥ္မ်ဳိးဆက္ အုပ္စုအစဥ္အဆက္ တက္မွာ မဟုတ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္။
-------------------------------------------------------------------------
ေဒၚစုက အသက္ႀကီးေနပါၿပီ။ သူ အုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္လွ တစ္ဆက္ႏွစ္ဆက္ေပါ့။ သူ မရွိရင္ သူ႔ေနာက္မွာ အဖြဲ႕အစည္းႀကီး မရွိဘူး။ က်ေနာ္က တိုင္းျပည္ကို အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုလက္ က်ေရာက္ေနတာမ်ဳိးက လြတ္ေစ့ခ်င္တယ္။ အာဏာကို တစ္ဦးတစ္ေယာက္၊ တစ္စုတစ္ဖြဲ႕တည္းက ခ်ဳပ္ကိုင္ေနရင္ ဒီမိုကေရစီဘယ္ဟုတ္ေတာ့မလဲ။
ပန္းတိုင္းပြင့္ပါေစေပါ့ဗ်ာ။
ေဒၚစုေနာက္မွာ တက္ဖို႔တန္းစီ ေစာင့္ေနတဲ့ ဂ်ဴနီယာေတြ အသင့္မရွိသလို၊ ေရွ႕မွာလည္း ကုလားထိုင္ေပၚထိုင္သြားတဲ့ စီနီယာေတြ မရွိဘူး။
၁၀။ ေဒၚစုဟာ ေနာက္ဆံုးစမ္းသပ္ခ်က္၊ ေနာက္ဆံုး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျဖစ္တယ္။
----------------------------------------------------------------------
ဒီအတြက္ေတာ့ အထူးရွင္းစရာ လိုမယ္မထင္ပါဘူးဗ်ာ။ တတိယအရြယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ကမၻာ့အဆင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး က်ေနာ္တို႔ရထားတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ တိုင္းျပည္ကလဲ ခၽြတ္ၿခံဳက်ေနတယ္။ ေလွပ်က္ႀကီးလိုပဲ။ ဒီေလွပ်က္ႀကီးကို သူ ေမာင္းေပးပါ့မယ္ ေျပာေနတယ္။ အိုေက၊ တစ္ေခါက္ေလာင္ေတာ့ သူ႔ကို မစမ္းသပ္သင့္ဘူးလား။
ေခ်ာက္ထဲက်မွာစိုးလို႔ ကယ္သူေတြက ကယ္ရင္းကယ္ရင္း ႏြံထဲလည္ပင္းေတာင္ ျမဳပ္ေနၿပီေလဗ်ာ။ ဒီ့ထက္ ထူးစရာ ရွိေတာ့တာမွ မဟုတ္ပဲ။ သယံဇာတေတြ ဒီေလာက္စံုပါလ်က္ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုး ႏိုင္ငံစာရင္းလည္း ၀င္ခဲ့ၿပီးၿပီပဲ။
ကမၻာကေတာင္ တေလးတစားေနရာေပးရတဲ့ လက္တစ္ဘက္ကို က်ေနာ္တို႔ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ တြဲခိုၾကည့္ၾကပါစို႔လား။
Credit to thorn nay soe